by Patrick Tyrell, The Daily Signal October 13, 2017 If you’re an American living overseas, Uncle Sam is making life hard for you—and he’s probably giving your bank a
Ο FATCA είναι o Νόμος περί Φορολογικής Συμμόρφωσης Αλλοδαπών Λογαριασμών. Ο FATCA προοριζόταν να εμποδίσει τους εγχώριους Αμερικανούς να κρύβουν το φορολογητέο τους πλούτο σε ξένες τράπεζες, αλλά αντί γι’ αυτό έχει δημιουργήσει σημαντικές δυσκολίες για τους Αμερικανούς που ζουν στο εξωτερικό.
Ο FATCAυποχρεώνει ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (‘FFIs’), όπως τράπεζες ή επενδυτικές εταιρείες να μοιράζονται χρηματοπιστωτικά δεδομένα με το IRS. Τα FFIs εγγράφονται με το IRS για να στείλουν τις πληροφορίες απευθείας, ή να μοιραστούν τις πληροφορίες με τις κεντρικές φορολογικές αρχές των κρατών υποδοχής, που τις περνάνε αργότερα στο IRS. Δεν υπάρχει κατώτατο όριο πλουτισμού για την συγκέντρωση χρηματοπιστωτικών πληροφοριών: Αν είσαι Αμερικανός πολίτης με λογαριασμό στο εξωτερικό, τότε οι πληροφορίες σε αυτό τον λογαριασμό – ανεξάρτητα από το ποσό των χρημάτων που περιέχει – θα συγκεντρωθούν και θα μοιραστούν με το IRS. Οι πληροφορίες που συγκεντρώνονται από ταFFIs θα απαιτούσαν εγγύηση, αν συγκεντρώνονταν από εγχώριους Αμερικανούς πολίτες.
Τα FFIs συλλέγουν αυτές τις πληροφορίες, γιατί η Αμερικανική κυβέρνηση επιβάλλει αυστηρά πρόστιμα σε οποιαδήποτε FFIs δεν τηρούν τη συμφωνία. Το πρόστιμο μπορεί να φτάνει μέχρι το 30% όλων των εσόδων των FFIs που παράχθηκαν στην Αμερική, που –αν επιβληθούν- θα μπορούσαν να παραλύσουν κάθε χρηματοπιστωτικό ίδρυμα.
Για να αποφευχθούν αυτά τα εξοντωτικά πρόστιμα, οι τράπεζες συμμορφώνονται επιμελώς με τον FATCA συγκεντρώνοντας και μοιράζοντας τις πιο ευαίσθητες χρηματοπιστωτικές πληροφορίες των πελατών τους ή επιλέγοντας να μην έχουν πελάτες Αμερικανούς πολίτες καθόλου.
Ενώ η συμμόρφωση με τον FATCA παραβιάζει αναμφίβολα το δικαίωμα του απορρήτου (ανάμεσα σε άλλα) των Αμερικανών , το πιο εξοντωτικό αποτέλεσμα είναι η άρνηση των βασικών τραπεζικών υπηρεσιών στους Αμερικανούς πέραν του Ατλαντικού. Αυτές οι υπηρεσίες περιλαμβάνουν τρεχούμενους λογαριασμούς, αποταμιευτικούς λογαριασμούς, επενδυτικούς λογαριασμούς και υποθήκες. Έτσι, ο FATCA εμποδίζει πολλούς Αμερικανούς του εξωτερικού από την συμμετοχή τους στις βασικές χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, απαραίτητες στην καθημερινή τους ζωή.
Οι Ρεπουμπλικανοί στο Εξωτερικό επιδιώκουν την κατάργηση του FATCA, γιατί οFATCA παραβιάζει πολλά συνταγματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα για όλους τους Αμερικανούς πολίτες και γιατί οFATCA παρεμποδίζει την δυνατότητα των Αμερικανών του εξωτερικού να έχουν πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, απαραίτητες για την καθημερινή τους ζωή.
Τι είναι η FBAR?
Η FBAR είναι η Έκθεση των Ξένων Τραπεζικών Λογαριασμών. Η FBAR αποτελεί έναν κανονισμό για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες που χρονολογείται από το 1970. Αρχικά, σχεδιάστηκε για το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, σύμφωνα με τον 31 κώδικα των ΗΠΑ αριθ. 5311, στο πλαίσιο «ποινικών, φορολογικών ή κανονιστικών ερευνών ή διαδικασιών ή διεξαγωγής πληροφοριών ή δραστηριοτήτων αντικατασκοπείας, συμπεριλαμβανομένης της ανάλυσης για την προστασία από τη διεθνή τρομοκρατία ». Η FBAR υποχρεώνει τους ιδιώτες των ΗΠΑ να δηλώνουν οποιοδήποτε λογαριασμό εκτός των ΗΠΑ με το έντυπο FBAR (TD F 90-22.1).
Η FBAR υποθέτει ότι κάθε οντότητα που δεν αναφέρει έναν ξένο λογαριασμό κρύβει κέρδη από εγκληματική δραστηριότητα και συνεπώς εισπράττει μη βιώσιμες αστικές κυρώσεις (μέχρι 50% του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων για κάθε έτος παράλειψης), προφανώς σχεδιασμένη να αναστατώσει ή να χρεοκοπήσει την εν λόγω οντότητα.
Το 2003, το Υπουργείο Οικονομικών των Η.Π.Α. μετέφερε τη διοίκηση της FBAR στο IRS, το οποίο μετατόπισε την προσοχή της FBAR από τον αρχικό τηςστόχο (οικονομικοί εγκληματίες και διεθνείς τρομοκράτες) στη μάζα των φορολογουμένων, ιδιαίτερα των απλών Αμερικανών ομογενών.
Το 2008, το κατώτατο όριο έκθεσης μειώθηκε στα 10.000 δολάρια συνολικά σε όλους τους ξένους λογαριασμούς. Αυτή η μείωση εφάρμοσε την FBAR σε Αμερικανούς μεσαίας τάξης οι οποίοι ενδέχεται να έχουν ήδη δηλώσει αυτούς τους λογαριασμούς στο IRS μέσω άλλων μέσων.
Με την FBAR, δεν υπόκειται μόνο ο κάτοχος του λογαριασμού σε βαριές ποινές (όπως περιγράφεται παραπάνω), αλλά και «οποιοδήποτε πρόσωπο ενεργεί για ένα πρόσωπο όπως ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, οίκος, θεματοφύλακας ή αντιπρόσωπος ή ενεργεί με παρόμοιο τρόπο αναφορικά με τα χρήματα , πίστωση, χρεόγραφα, συναλλαγές σε μετρητά, ή χρυσό.» Ως εκ τούτου, οι τράπεζες, οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων και οι νομικοί σύμβουλοι που ασχολούνται με τη διαχείριση τραπεζικών λογαριασμών των Αμερικανών του εξωτερικού υπόκεινται επίσης σε πλήρεις κυρώσεις της FBAR επιπλέον του κατόχου του λογαριασμού.
Η FBAR επιτρέπει στο IRS ή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να:
- Αναγκάσει όλους τους Αμερικανούς να παραδώσουν τα χρηματοπιστωτικά τους δεδομένα στο IRS, που επιτρέπεται να μοιράζει αυτές τις πληροφορίες με άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
- Κατά τη διακριτική τους ευχέρεια, να επιλέγουν, στοχεύουν, τιμωρούν, εκμεταλλεύονται τα περιουσιακά τους στοιχεία, να συμφωνούν σε επαχθείς «διακανονισμού» ή αλλιώς να χρεοκοπήσουν οποιαδήποτε οντότητα που δεν υπέβαλε έκθεση FBAR. Αυτό περιλαμβάνει όσους δεν γνώριζαν αυτή την υποχρέωση, συμπεριλαμβανομένων των ομογενών των ΗΠΑ, τυχαίων Αμερικανών και οποιαδήποτε ξένη τράπεζα, σε οποιαδήποτε χώρα, όπου φιλοξενήθηκε ένας τέτοιος λογαριασμός.
(Πληροφορίεςκαικείμενοέχουνληφθείαπότο ‘Notes on FBAR vs. FATCA “FATCA is the Hammer, FBAR is the Anvil”’ by James Bopp, Jr’).